Een schatkist aan ervaringen
“Ingrid, jij kunt toch naar een plek gaan, zonder te reizen?” Mijn moeder heeft gelijk, al twintig jaar kijk ik met heimwee terug naar de woestijn. Op zielsniveau bestaan er geen beperkende gedachten, ik kan elk moment kiezen om mijn schatkist aan spirituele ervaringen te herbeleven. Zonder woorden schrijf ik al die momenten op die mijn leven onbewust vervuld hebben. Het voelt alsof ik een boek aan het schrijven ben voor mijzelf, en dit keer niet voor een ander.
“ Ik wil wel”, hoor ik mijzelf zeggen, toen er gevraagd werd wie de kleinste piramide van Gizeh wil bezoeken. Ik voel weer dat onbeschrijfelijke verlangen naar wat ik voeding voor de Ziel noem. Eindelijk mag het er helemaal zijn, ik kan wel zeggen; een hele andere tak van sport. Zonder claustrofobische en angstige gevoelens lijkt de steile afdaling in de piramide veel minder lang. Zijn er geen stemmen die mij afleiden van mijn verlangen om één te Zijn met de Bron.
Hoe bijzonder, wij waren met zeven Lichtwerkers in het ‘hart’ van deze Goddelijke Ruimte. Het was magisch, wij werden samen Één! Omdat het de bedoeling was dat ik alleen achterbleef, vertrokken de anderen naar de zaal er naast. Terwijl ik staarde in het niets en in het alles, hoorde ik een stem die mij in contact bracht met woorden uit de Bijbel over het ‘Beloofde Land’. Als kind was ik al geïntrigeerd door de verhalen die resoneren met mijn Licht. ‘Het Land van Melk en Honing’, het ‘Manna, de Ark van het Verbond, en het Heilige der Heilige. Het klonk mij als muziek in de oren. Toen hoorde ik de woorden: “ Ingrid, alles veranderd in Goud”!
Terug in de ‘bewoonde wereld’ gingen wij naar de Sfinx. “Kijk in de ogen van de Sfinx”, hoorde ik onze ‘reisgids’ zeggen. Wat er toen gebeurde is onbeschrijfelijk. De frequentie van het Licht was adembenemend, mijn aardse zintuigen hielden op te bestaan. Daarvoor in de plaats kwamen de kleuren die ik nu herken in de LIVING SOUL SOULMEETS. Beelden van watervallen, beekjes en stromend water als vloeibaar Licht.
De zonsopgang bovenop een berg vol kristallen, zal ik nooit vergeten. Op mijn blote voeten, liep ik meditatief omhoog. Alles in mij was in verbinding met het goddelijke. Ik hoorde mijzelf denken, het maakt niet uit waar ik ben, op aarde of in de Hemel. Tijd en ruimte bestaan niet! Heel bewust heb ik deze ervaring opgeslagen in de schatkist van mijn Ziel. Een herinnering aan de Belofte van God, samen met de kristallen, het toegangskaartje van de piramide en de foto’s weet ik zeker dat ik dit niet heb ‘gedroomd!